Openingswoord bij Werkraat net voordat de ‘Dag Van de Achterhoekse Popmuziek’ daar begint.
Geschreven door Giovanni.
Wat als de muziek stopt met spelen? Is het leven dan nog wel volwaardig? Heeft het leven dan nog wel zin? Als je je zelf niet kunt exposeren, of cultuur niet kunt vieren? Als je de verschillen en vergelijkingen niet kunt delen, maar moet zwijgen … heeft het leven dan nog zin?
Nee, want het leven IS expressie! Uiten wie ik ben, wie jij bent! En wie we willen zijn en hoe we zijn geboren!! Cultuur zijn jij, ik, wij en zij. Columns schrijven! Muziek maken, dansen! En zelfs praten en eten. Het maakt ons wie we zijn. Onder onze groene vlag verenigd als Achterhoekers! Jong en oud talent, samen spelen! En je laten horen, juist nu! Verbindt! Omdat we het hier mogen! Dat dus!
Besef ook dat zelfs tijdens de zwaarste bombardementen muziek klinkt uit monden en metrostations. En, terwijl de Titanic zonk, het orkest bleef doorspelen. Dat zijn bewijzen dat zelfs op ons laatste moment de klanken van het leven gevierd moeten worden met neuriën, rappen, zingen, gitaar spelen en zelfs het schudden met een sambabal.
Vier de dag van de Achterhoekse Popmuziek. Want muziek is wat een oorlog kan stoppen, arm en rijk verbindt. Cultuur is wat ons kan binden en wat ons vooral allemaal raakt. Van begravenis tot trouwerij, verdrietig of blij, het mag je raken. En het zal je raken.